адухо́ўлены, ✂ (кніжн.).

Пранікнуты ўзвышаным пачуццём.

  • А. твар чалавека.

|| наз. адухоўленасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)