адухаві́ць, ✂; зак.

  1. Духоўна ўзвысіць, авысакародзіць, натхніць (кніжн.).

    • А. высокімі ідэаламі.

  2. Прыпісаць (прыродзе, жывёлінам) вышэйшыя духоўныя здольнасці.

|| незак. адухаўляць, ✂.

|| наз. адухаўленне, ✂.

  • А. прыроды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)