адста́ць, ; зак.

  1. Рухаючыся марудней за іншых або затрымаўшыся, застацца ззаду.

    • Трэба было бегчы, каб не а. ад кампаніі.
  2. Спазніўшыся куды-н., застацца на месцы.

    • А. ад цягніка.
  3. перан. Не дасягнуць неабходнага ўзроўню ў чым-н., апынуцца ззаду іншых, робячы што-н. або развіваючыся павальней, больш марудна.

    • А. у вучобе.
    • А. у выкананні плана.
  4. Пра гадзіннік: паказаць больш ранні час, чым у сапраўднасці.

    • Гадзіннік адстаў на дзесяць мінут.
  5. Аддзяліцца, адваліцца.

    • Шпалеры адсталі.
  6. Перастаць дакучаць (разм.).

    • Адстаньце ад мяне!

|| незак. адставаць, .

|| наз. адставанне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)