адско́чыць, ✂;
-
Скачком аддаліцца ад каго-, чаго
-н. - А. ад дзвярэй.
-
Стукнуўшыся аб што
-н. , адляцець.- Мячык адскочыў ад сцяны.
-
Адбіцца, адляцець, адламацца (
разм. ).- Адскочыла ручка ў збане.
-
Хутка адрасці (
разм. ).- Пасля касьбы атава адскочыла.
-
Адлучыцца на кароткі час (
разм. ).- А. у магазін на хвілінку.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)