Verbum

адско́чыць, ​^✂; зак.

1. Скачком аддаліцца ад каго-, чаго-н.

   • А. ад дзвярэй.

2. Стукнуўшыся аб што-н., адляцець.

   • Мячык адскочыў ад сцяны.

3. Адбіцца, адляцець, адламацца (разм.).

   • Адскочыла ручка ў збане.

4. Хутка адрасці (разм.).

   • Пасля касьбы атава адскочыла.

5. Адлучыцца на кароткі час (разм.).

   • А. у магазін на хвілінку.

|| незак. адскокваць, ✂ і адскакваць, ✂.

|| наз. адскокванне, ✂, адскакванне, ✂ і адскок, ✂.