адсячы́, і адсе́кчы, ; зак.

  1. Аддзяліць, ударыўшы чым-н. вострым.

    • А. сухую галіну.
  2. перан. Рашуча пазбавіцца чаго-н., парваць сувязь з кім-, чым-н.

    • А. ранейшыя прывычкі.
  3. Сказаць, адказаць у рэзкай, катэгарычнай форме.

    • Не сказаў, а адсек: не буду!

|| незак. адсякаць, .

|| наз. адсяканне, .

|| наз. адсячэнне, .

  • Галаву даю на а., што гэта так (запэўненне ў праўдзівасці чаго-н. і разм.).

|| прым. адсечны, .

  • А. артылерыйскі агонь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)