адмо́віцца, ✂; зак.

Не згадзіцца, не пажадаць зрабіць што-н., не захацець прызнаць, прыняць што-н.

  • А. ад даручэння.
  • А. ад дапамогі.

|| незак. адмаўляцца, ✂.

|| наз. адмова, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)