адмо́віць, ; зак.

  1. Не задаволіць чыёй-н. просьбы, патрабавання.

    • А. у просьбе.
  2. Абмежаваць у чым-н., пазбавіць чаго-н.

    • А. сабе ў чым-н.
  3. Не даць згоды на шлюб.

    • Дзяўчына адмовіла сватам.

|| незак. адмаўляць, .

|| наз. адмова, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)