Verbum

адмовіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Не задаволіць чыёй-н. просьбы, патрабавання.

   • А. у просьбе.

2. Абмежаваць у чым-н., пазбавіць чаго-н.

   • А. сабе ў чым-н.

3. Не даць згоды на шлюб.

   • Дзяўчына адмовіла сватам.

|| незакончанае трыванне: адмаўляць.

|| назоўнік: адмова.