адбыць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Выканаць якую-н. павіннасць; прабыць вызначаны тэрмін дзе-н.
- А. чаргу на дзяжурстве.
- А. тэрмін пакарання.
-
Паехаць, адправіцца куды-н. (афіцыйнае).
- Баец выпісаўся і адбыў на фронт.
-
Абысціся, абмежавацца чым-н.
- Дзякуем не адбудзеш (прымаўка).
- Не адбудзе і не прыбудзе (размоўнае) — не будзе ні выгоды, ні страты.
|| незакончанае трыванне: адбываць.
|| назоўнік: адбыванне.
|| назоўнік: адбыццё.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)