ахво́та, ✂, ж.

  1. Жаданне, імкненне.

    • А. вучыцца.
    • Дзе няма ахвоты, там няма работы (прыказка).
    • Мне спяваць а.

◊

  • Ахвота бярэ (разм.) — ёсць жаданне да чаго-н.

  • Сагнаць ахвоту (разм.) — задаволіць жаданне, нацешыцца, здаволіцца чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)