ахвяра назоўнік | жаночы род
-
Паводле абрадаў некаторых рэлігій: прадмет або жывая істота, прынесеныя ў дар бажаству.
-
Добраахвотная ўступка, адрачэнне на карысць каго-, чаго-н.
- Навука патрабуе ахвяр.
- Дзеля сябра пайшоў на ахвяру.
-
Пра таго, хто пацярпеў або загінуў ад чаго-н.
- А. вайны.
|| прыметнік: ахвярны.
- Ахвярная жывёла.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)