ахо́ўнік, ✂, м.

  1. Асоба, што ахоўвае, сцеражэ каго-, што-н., вартаўнік.

  2. Той, хто беражэ, шануе каго-, што-н.

    • А. сям’і.

|| ж. ахоўніца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)