абыва́цель, ✂, м.

  1. Сталы жыхар якой-н. мясцовасці (уст.).

    • А. горада.
    • Сельскі а.

  2. Чалавек, які жыве дробнымі асабістымі інтарэсамі.

    • Ператварыцца ў абывацеля.

|| ж. абывацелька, ✂.

|| прым. абывацельскі, ✂.

  • А. настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)