абуры́ць​2, ✂; зак. (разм.).

Абваліць, абрушыць.

  • А. сцены склепа.

|| незак. абурваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)