абурыць1 дзеяслоў | закончанае трыванне
Выклікаць незадавальненне, гнеў; давесці да абурэння.
- Яго ўчынак абурыў усіх.
|| незакончанае трыванне: абураць.
|| назоўнік: абурэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)