абу́рыць​1, ✂; зак.

Выклікаць незадавальненне, гнеў; давесці да абурэння.

  • Яго ўчынак абурыў усіх.

|| незак. абураць, ✂.

|| наз. абурэнне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)