абурыць1 дзеяслоў | закончанае трыванне

Выклікаць незадавальненне, гнеў; давесці да абурэння.

  • Яго ўчынак абурыў усіх.

|| незакончанае трыванне: абураць.

|| назоўнік: абурэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)