абумовіць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Абмежаваць што-н. пэўнымі ўмовамі; агаварыць.

    • А. свой удзел у рабоце.

  2. Выклікаць што-н., з’явіцца прычынай чаго-н.

    • Старанная праца абумовіла поспех.

|| незакончанае трыванне: абумоўліваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)