абумовіць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Абмежаваць што-н. пэўнымі ўмовамі; агаварыць.
- А. свой удзел у рабоце.
-
Выклікаць што-н., з’явіцца прычынай чаго-н.
- Старанная праца абумовіла поспех.
|| незакончанае трыванне: абумоўліваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)