Verbum

абудзі́цца, ​^✂; зак.

1. Тое, што і прачнуцца.

   • А. на досвітку.
   • А. ад крыку.

2. перан. Ажывіцца, напоўніцца шумам, гоманам.

   • Вуліца абудзілася ад начной цішыні.
   • Прырода абудзілася да новага жыцця.

3. перан. Узнікнуць, выявіцца (пра пачуцці, уласцівасці, якасці).

   • Абудзілася пачуццё адказнасці за справу.

|| незак. абуджацца, ✂.