Verbum

абудзі́ць, ✂; зак.

1. Перапыніць чый-н. сон, прымусіць ачнуцца, разбудзіць.

   • Шум вуліцы абудзіў жанчыну.

2. перан. Парушыць спакой, вярнуць да жыцця, дзейнасці.

   • Гоман абудзіў вуліцу.

3. перан. Выклікаць якія-н. пачуцці, уласцівасці, якасці.

   • А. фантазію дзяцей.

|| незак. абуджаць, ✂.

|| наз. абуджэнне, ✂.