абта́ць, ✂; зак.

Вызваліцца зверху ці па краях ад снегу, лёду пры яго раставанні; растаць зверху, з краёў.

  • Шыбы абталі.
  • Ільдзіна абтала.

|| незак. абтаваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)