Verbum

абсе́сці, ✂; зак. (разм.).

1. Сесці вакол каго-, чаго-н.

   • Дзеці абселі вогнішча.

2. Сеўшы ў вялікай колькасці, заняць паверхню чаго-н.

   • Мухі абселі стол.

3. (1 і 2 ас. адз. і мн. не ўжыв.). Пра з’яўленне балячак, сыпу на губах, твары.

   • Балячкі абселі губы.

4. (1 і 2 ас. адз. і мн. не ўжыв.). Зрабіцца больш шчыльным, апусціцца ўніз.

   • Снег абсеў.
   • Зямля абсела за ноч.

5. Страціўшы апору ў нагах, зваліцца.

   • Ад страху чалавек абсеў на зямлю.

|| незак. абсядаць, ✂.