абру́шыць, ✂; зак.

  1. гл. рушыць.

  2. перан., на каго-што. Накіраваць усю сілу гневу, клопатаў і пад.

    • А. лютасць на ворага.

|| незак. абрушваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)