абру́ч, ✂, м.

  1. Вузкі драўляны ці металічны вобад, які набіваецца на бочку, кадушку і пад. для змацавання клёпак.

  2. Сагнутая ў кольца пласціна (або стрыжань, прут і пад.).

    • Гімнастычны а.

|| прым. абручны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)