абпалі́ць, ✂; зак.

  1. Прымусіць абгарэць, абвугліцца з усіх бакоў.

    • Маланка абпаліла ствол елкі.

  2. Апрацаваць выраб з гліны і пад. агнём.

    • А. гаршкі.

|| незак. абпальваць, ✂.

|| наз. абпальванне, ✂ і абпал, ✂.

  • Абпал цэглы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)