Verbum

аблама́ць, ​^✂; зак.

1. Ломячы, аддзяліць частку, кавалак чаго-н.

   • А. сук.
   • А. лёд.

2. Паабломваць усё або многае.

   • А. сухія галінкі.
   • А. бэз.

3. перан., каго. З цяжкасцю ўгаварыць, пераканаць, а таксама перамагчы ўпартасць і пад. (разм.).

   • А. яго і зрабіць паслухмяным.
   • Абламаць рогі каму (разм.) — уціхамірыць, утаймаваць, падпарадкаваць каго-н.

|| незак. абломваць, ✂ і абломліваць, ✂.

|| наз. аблом, ✂, абломванне, ✂ і абломліванне, ✂.