абяца́нка, , ж. (разм.).

Абяцанне (часцей нявыкананае).

  • Абяцанка — цацанка, а дурню радасць (прыказка).

  • Карміць абяцанкамі каго (разм. неадабр.) — даваць абяцанні зрабіць што-н., але не выконваць іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)