абцягну́ць, ✂; зак.

  1. Туга нацягнуўшы, абшыць, абабіць тканінай і пад.

    • А. канапу.

  2. Прывесці ў парадак на сабе адзенне, паправіць, пацягнуўшы ўніз.

  3. Адцягнуць, апусціць.

    • Груз абцягнуў вяроўку.

  4. Абгарадзіць.

    • А. дротам участак пашы.

|| незак. абцягваць, ✂.

|| наз. абцягванне, ✂ і абцяжка, ✂.

  • У абцяжку (пра што-н., што шчыльна аблягае што-н., пераважна пра адзенне; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)