Verbum

абхапі́ць, ✂; зак.

1. Абняць (рукамі, лапамі і пад.).

   • Дзяўчынка абхапіла маці за шыю.

2. перан. Акружыць з усіх бакоў (пра агонь, цемру і пад.).

   • Абхапіў агонь будыніну.

3. Успрыняць цалкам што-н.

   • А. позіркам краявід.

4. Распаўсюдзіць сярод каго-н.

   • А. падпіскай на газеты.

5. Зрабіць абход праціўніка з флангаў з мэтай нанясення ўдару.

   • Партызаны абхапілі ворага з трох бакоў.

|| незак. абхопліваць, ✂.