абарона

назоўнік | жаночы род

  1. гл. абараніць.

  2. Сукупнасць сродкаў, неабходных для адпору ворагу.

    • Мацаваць абарону краіны.

  3. Сістэма абарончых збудаванняў.

    • Прарваць абарону ворага.

  4. Абарончы бок у судовым працэсе, у гульні.

    • Сведкі абароны.
    • Гуляць у абароне.

|| прыметнік: абаронны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)