Verbum

абара́нак, ✂, м.

1. Булачны выраб з заварнога пшанічнага цеста ў выглядзе кольца.

   • Купіць дзецям абаранкаў.

2. перан. Рулявое кола ў аўтамабілі, трактары і пад.

   • Круціць а.

3. абаранкам, у знач. прысл. У выглядзе кольца.

   • Скруціцца абаранкам.

◊

• Абаранкам не завабіш каго (разм.) — ніякімі сродкамі не ўгаворыш.

• Дзірка ад абаранка (разм. іран.) — нічога, пустое месца.

• Зарабіць на абаранкі (разм. неадабр.) — заслужыць пакаранне за якую-н. правіннасць.

• Хвост абаранкам (разм.) — не падаць духам, трымаць сябе малайцавата, самаўпэўнена.

|| прым. абараначны, ✂.