абалва́ніць, ; зак. (разм.).

  1. Груба, збольшага абчасаць што-н., падрыхтаваць для далейшай апрацоўкі.

    • А. камень.
    • А. бервяно.
  2. Абы-як, на скорую руку падстрыгчы (жарт.).

    • А. хлопца.
  3. Абдурыць, ашукаць.

    • А. слухачоў.

|| незак. абалваньваць, .

|| наз. абалваньванне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)