аба́біцца2, ; зак. (разм.).

  1. Пашкодзіцца, адбіцца, адпасці (пра рэчы, тынк і пад.).

  2. перан. Звыкнуцца з чым-н., перастаць заўважаць дрэннае.

    • За столькі год абабіліся, дык і зараз церпім.

|| незак. абабівацца, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)