абабі́ць, ✂; зак.

  1. Ударамі збіць што-н., ачысціць ад чаго-н., атрэсці (разм.).

    • А. яблыню.

  2. Пашкодзіць паверхню чаго-н.

    • А. палец.
    • А. тынк.

  3. Прыбіваючы, пакрыць, абцягнуць чым-н.

    • А. дзверы дэрмацінам.

◊

  • Абабіць капейку (разм.) — зарабіць грошай.

|| незак. абабіваць, ✂ і абіваць, ✂.

|| наз. абабіванне, ✂ і абіўка, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)