Verbum

uppermost​² [ˈʌpəməʊst] adv.

1. наве́рсе; уве́рх;

The carriage lay with its wheels uppermost. Каляска ляжала дагары коламі.

2. перш-на́перш, перш за ўсё;

She said whatever came uppermost. Яна сказала першае, што прыйшло ў галаву.