strife [straɪf] n. fml or lit. канфлі́кт; спрэ́чка, сва́рка; разла́д; пярэ́чанне;

be at strife знахо́дзіцца ў ста́не канфлі́кту;

make strife выкліка́ць спрэ́чкі, се́яць нязго́ду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)