Verbum

overture [ˈəʊvətʃʊə] n.

1. mus. уверцю́ра

2. звыч. pl. спро́ба (прымірэння, завязвання знаёмства); ініцыяты́ва (перамоваў, заключэння дагавораў і да т.п.);

make overtures to smb. рабі́ць кро́кі да прымірэ́ння, спрабава́ць пасябрава́ць з кім-н.