Verbum

jibe​² [dʒaɪb] v.

1. (at) насміха́цца, кпіць;

She always jibes at the errors he makes in speech. Яна пастаянна насміхаецца з памылак, якія ён робіць, калі гаворыць.

2. AmE, infml (with) супада́ць, адпавяда́ць;

Our opinions jibe. Нашы погляды абсалютна супадаюць.