Verbum

high-tech [ˌhaɪˈtek] adj. infml

1. які́ выкарыстоўвае склада́ную, суча́сную тэ́хніку/тэхнало́гію або́ ство́раны з яе́ дапамо́гай; высокатэхналагі́чны;

These machines are all very high-tech. Гэтыя машыны ўсе вельмі высокатэхналагічныя.

2. які́ мае суча́сны вы́гляд, ство́раны з суча́сных матэрыя́лаў (пра дызайн, аб’екты і да т.п.);

The house is designed in high-tech style. Дызайн дома распрацаваны ў самым сучасным стылі.