high2 [haɪ] adj.
1. высо́кі;
a high ground высо́кае ме́сца, узвы́шша
2. высо́кі; які́ знаходзіцца на вышыні́, наве́рсе;
a high shelf высо́кая палі́ца
3. вялі́кі; бо́льшы, чым звыча́йна;
a high pulse больш ча́сты пульс
4. (in) насы́чаны, з высо́кай ко́лькасцю (чаго-н.);
food high in protein е́жа з вялі́кай ко́лькасцю бялку́
5. вышэ́йшы, высокапаста́ўлены; вярхо́ўны;
a high rank вышэ́йшы чын
6. дарагі́, высо́кі (пра цану, стаўкі і да т.п.);
Living is high here. Жыццё тут дарагое.
7. які́ знаходзіцца ў разга́ры;
high summer разга́р ле́та
8. (on) мо́цна п’я́ны; ачмурэ́лы, адурэ́лы ад нарко́тыкаў;
get high ап’яне́ць, адурэ́ць (ад алкаголю, наркотыкаў і да т.п.)
♦
be/get on your high horse infml ва́жнічаць, трыма́цца фанабэ́рліва;
have a high old time dated, infml до́бра право́дзіць час;
high and dry
1) вы́кінуты або́ вы́цягнуты на бе́раг (пра судна)
2) пакі́нуты ў бядзе́;
high and mighty infml пага́рдлівы, фанабэ́рлівы, ганары́сты, напы́шлівы; улада́рны;
high as a kite infml мо́цна ўзбу́джаны пад уплы́вам алкаго́лю або́ нарко́тыкаў;
high days and holidays фестыва́лі або́ і́ншыя ўрачы́стасці;
smell/stink to high heaven infml
1) мець мо́цны непрые́мны пах, смярдзе́ць
2) быць несумле́нным, крываду́шным або́ амара́льным чалаве́кам