expediency [ɪkˈspi:diənsi] n.
1. мэтазго́днасць
2. вы́гада;
He acted out of expediency, not principle. Ён дзейнічаў зыходзячы з выгады, а не прынцыпу.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)