Verbum

evidence [ˈevɪdəns] n.

1. (of/for) до́каз(ы), фа́кты;

They found new evidence for their theory. Яны знайшлі новыя факты як доказ іх тэорыі.

2. law до́каз; сведчанне, паказа́нні све́дкаў;

The fingerprints were the only evidence. Адбіткі пальцаў былі адзіным доказам.

♦

be in evidence быць навідаво́ку; быць лёгка заўва́жаным;

The boy was nowhere in evidence. Хлопчыка нідзе не было відаць;

She likes very much to be in evidence. Яна вельмі любіць быць на вачах.