Verbum

cop​² [kɒp] v.

1. атрыма́ць або́ перажы́ць што-н. непрые́мнае

2. заўва́жыць, прыме́ціць

3. infml злаві́ць, заста́ць, накры́ць, засту́каць;

cop smb. at it злаві́ць каго́-н. на ме́сцы злачы́нства

♦

cop it BrE, slang атрыма́ць на ганя́й; тра́піць у непрые́мнае стано́вішча