Verbum

bless [bles] v.

1. бла(га)слаўля́ць; свянці́ць, пасвянці́ць;

bless oneself жагна́цца, хрысці́цца;

The priest blessed the willow branches. Святар пасвянціў галінкі вярбы.

2. fml дабраслаўля́ць, услаўля́ць, усхваля́ць;

We bless your holy name, O Lord. Услаўляем тваё святое імя, Госпадзі.

3. прасі́ць мі́ласці ў Бо́га

4. быць удзя́чным, жада́ць дабра́;

God bless her for sincerity. Дай Божа ёй здароўя за яе шчырасць.

♦

be blessed with smth. быць надзе́леным/азо́раным чым-н.;

He was blessed with great talent. Бог даў яму вялікі талент;

God bless you! Дай вам Бог здаро́ўя!;

Bless me! О Бо́жа! (выражае здзіўленне, спалох і да т.п.);

Bless you! Будзь здаро́ў! (пры чханні)