Verbum

bite​² [baɪt] v. (bit, bitten)

1. (into/through) куса́ць; куса́цца

2. клява́ць, браць прына́ду

3. пячы́ (пра перац, гарчыцу і да т.п.); шчыпа́ць (пра мароз)

♦

bite the bullet infml бра́цца за што-н. неахво́тна;

bite the dust infml

1) быць перамо́жаным; быць прыні́жаным

2) быць забі́тым;

bite the hand that feeds one ≅ сячы́ сук, на які́м сядзі́ш;

bite one’s lips куса́ць гу́бы, нервава́цца;

bite one’s tongue прыкусі́ць язы́к

bite back [ˌbaɪtˈbæk] phr. v.

1. (at) агрыза́цца

2. стры́мліваць сябе́

bite off [ˌbaɪtˈɒf] phr. v. адкусі́ць

♦

bite smb.’s head off infml сарва́ць злосць на кім-н.;

bite off more than one can chew пераацані́ць свае́ сі́лы; узя́цца за спра́ву, што не пад сі́лу