інструменталі́зм

(англ instrumentalism, ад с.-лац. instrumentalis = інструментальны)

суб’ектыўна-ідэалістычны філасофскі кірунак (разнавіднасць прагматызму), які лічыць свядомасць адным са сродкаў прыстасавання да асяроддзя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)