яныча́р

(тур. yeničeri = новае войска)

1) салдат рэгулярнай прывілеяванай пяхоты ў султанскай Турцыі (да 1826 г.);

2) перан. узброены ахоўнік дэспатычнай улады, карнік, кат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)