экстэрарэцэ́птары

(ад лац. exter = знешні + рэцэптары)

рэцэптары, якія ўспрымаюць раздражненні знешняга асяроддзя; размешчаны на паверхні цела, уключаючы і слізістую абалонку носа, поласці рота і паверхні языка (параўн. інтэрарэцэптары).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)