ферамагне́тыкі

(ад фера- + магнетыкі)

фіз. рэчывы (жалеза, нікель, кобальт, некаторыя сплавы), здольныя намагнічвацца нават у слабых магнітных палях дзякуючы ферамагнітнай упарадкаванасці ў размяшчэнні іх атамных магнітных момантаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)