фіз. сукупнасць магнітных уласцівасцей рэчываў (ферамагнетыкаў), у якіх магнітныя моманты суседніх атамаў (іонаў) арыентаваны ў адным напрамку, што прыводзіць да самаадвольнай (спантаннай) намагнічанасці рэчываў (параўн.дыямагнетызм, парамагнетызм).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)