трылатэра́цыя

(ад гр. tri = трох + лац. lateralis = бакавы)

метад вызначэння апорных геадэзічных пунктаў, які заключаецца ў пабудове на мясцовасці сеткі паслядоўна звязаных паміж сабой трохвугольнікаў і вымярэнні ў кожным з іх усіх трох старон.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)