табу́

(палінез. tabu)

1) рэлігійная забарона ў першабытных народаў на якое-н. дзеянне, прадмет, за парушэнне якой вінаваты нібыта караецца звышнатуральнымі сіламі;

2) перан. наогул, што-н. забароненае;

3) забарона на ўжыванне пэўных слоў, абумоўленая гістарычнымі, сацыяльна-палітычнымі, культурнымі, этычнымі фактарамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)