сінко́па

(гр. synkope = скарачэнне)

1) муз. зрушэнне рытмічнага апорнага гуку з моцнай долі такта на слабую;

2) лінгв. выпадзенне ці апусканне аднаго ці некалькіх гукаў у сярэдзіне слова;

3) глыбокая непрытомнасць, выкліканая раптоўным заняпадам сардэчнай дзейнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)